بررسی اثر کودهای آلی ومیکروبی بر روی عملکرد واجزای عملکرد گیاه آفتاب گردان
به منظور مطالعه اثر باکتري هاي محرک رشد بر کيفيت دانه آفتابگردان (.Helianthus annus L) در راستاي کاهش مصرف کودهاي شيميايي، اصلاح خاک و بهبود وضعيت تغذيه اي گياه آزمايشي در قالب طرح بلوک کامل تصادفي در سه تکرار در دانشگاه آزاد اسلامي واحد گناباد در سال 1395 به اجرا در آمد. تيمار آزمايشي شامل باکترهای محرک رشد در 13 سطح) باسیلوس با آب مقطر(M1) ، پسودموناس با آب مقطر M2، تری دی کودرما با آب مقطر M3، باسیلوس باکود آلی اسیدی01M1، پسودوموناس با آب مقطر + باسیلوس +کودآلی اسیدی01M1M2، باسیلوس+ کودآلی قلیایی02M1 ، تری دی کورما+ کودآلی قلیایی02M3، شاهد، پسودوموناس باکودآلی قلیایی 02M2، تری دی کورما +کودآلی قلیایی 02M3، باسیلوس+پسودموناس M1M2، پسودوموناس با آب مقطر + باسیلوس +کودآلی قلیایی 02M1M2، 01M1 باسیلوس +کود آلی اسیدی( به اجرا در آمد.يشترين عملکرد دانه به عنوان با اهميت ترين صفت مورد بررسي در تيمار باکتری باسیلوس با میانگین 3516 کيلوگرم در هکتار که نسبت به شاهد 1500 کيلوگرم در هکتار، افزايش 50 درصدي را نشان داد. همچنين مشاهده شد کاربرد سطوح باکتریهای محرک رشد تاثير معني داري بر ارتفاع بوته، قطر ساقه، قطر طبق، تعداد دانه در طبق، وزن هزار دانه و عملکرد بیولوژیکی اختلاف معنی دار در سطح 1% بودو وزن خشک طبق درسطح5%بود. و همچنین صفت شاخص سطح برگ و وزن صددانه از لحاظ آماری اختلاف معنی دار نبود. به طور کلی باکتری های محرک رشد نقش مفید و موثری در بهبود ویژگی های رشد، عملکرد و خصوصیت های کمی و کیفی آفتابگردان دارد.
